امان از بوی پاییز

 

 

امان از این بوی ِ پاییز و آسمان ابری !

که آدم نه خودش میداند دردش چیست و نه هیچکس ِ دیگری …

فقط میدانی که هر چه هوا سردتر میشود ، دلت آغوش ِ گرمتری میخواهد.

سقوط برگ

 

 

راهی جز سقوط ندارد برگ پاییزی ؛

وقتی می داند درخت ؛

عشقِ برگِ تازه ای در سر دارد . . . !

 

بیچاره پاییز ...

بیچاره پاییز ...

دستش نمک ندارد...

این همه باران به آدم ها میبخشد، اما همین آدم ها تهمت ناروای خزان را به او میزنند.

خودمانیم ...

تقصیر خودش است ؛

بلد نیست مثل " بهار" خودگیر باشد

تا شب عیدی زیر لفظی بگیرد و

با هزار ناز و کرشمه سال تحویلی را هدیه دهد ...

سیاست " تابستان " را هم ندارد

که در ظاهر با آدم ها گرم و صمیمی باشد

ولی از پشت خنجری سوزناک بزند

بیچاره .....